Düşünürüm zaman zaman,
neden Beşiktaş?
Öyle ya, ilkokul yıllarından başlayan azınlık duygusu,
ortaokulda, mahallede, lisede, ünüversitede, iş hayatında
kader gibi birşey bu.
sınıfta tek başına olmanın, farklı olmanın gururu belki
sürüye katılmadan varolmanın özgüveni..
onun için farklı olmamız normal bizim.
hani hep ezilenden yana olan tavrımız,
hani hepimiz zenciyiz deyivermemiz, rastlantı değil bizim.
hani rağmen başarıya karşı çıkışımız normal bizim.
çalışan kazansın dememiz,
şerefli ikinciliklerle gurur duyuşumuz samimi bizim.
başımıza gelenlere ilk refleks,
-aklanında gelin dememiz- bundan bizim.
en önemli hasletimiz, gururumuz, şerefimiz bizim.
düşünürüm zaman zaman,
ve gururlanırım,
hani Beşiktaşlıyım derken o vakur duruşumuz var ya, hakkımız bizim...
M. Yekta Varnalı 06.10.2011
